به این ترتیب این آقای فالمن بود که نخستین بار نسخه الکترونیکی لبخند را به همگان شناساند. در طی روزها و ماه‌های بعد سایر دانشگاه‌ها هم متوجه ابتکار آقای فالمن شدند و خندانک‌های زیادی را ابداع کردند.
البته بعضی‌ها اظهار کرده‌اند که تلگراف‌چی‌ها هم قبلا چنین ابتکاری را به خرج داده بودند و آقای فالمن شاید نخستین کسی باشد که در جوامع الکترونیک نوین از این توالی سکانس‌ها برای بیان احساسات استفاده کرده است.

 جالب اینجاست که در اینجا خواندم کاربران اینترنت در ژاپن ، وقتی از خندانک‌ها استفاده می‌کنند ، بیشتر روی حالت چشم تأکید دارند ، در حالی که کاربران غربی تأکیدشان بیشتر بر روی حالت دهان است. مثلا وقتی می‌خواهند بگویم خوشحال شدم ، می‌نویسند ＼（＾ ＾）／ ، گریه را اینطوری نشان می‌دهند: （ToT） ، و اینطوری حرف مخاطبشان را تصدیق می‌کنند : (ﾟｰﾟ)(｡_｡)

این هم سایت آقای اسکات فالمن